Στο πλαίσιο της διαρκούς συνεργασίας μας με τους γονείς και με στόχο την ενίσχυση της επικοινωνίας, της ενσυναίσθησης και της ενεργής συμμετοχής στη σχολική ζωή, καθιερώσαμε φέτος μια σειρά από μηνιαία βιωματικά εργαστήρια. Μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες, συζητήσεις και αλληλεπίδραση, δημιουργήθηκε ένας χώρος εμπιστοσύνης, έκφρασης και ανταλλαγής εμπειριών. Τη Δευτέρα 19 Μαΐου πραγματοποιήθηκε το τελευταίο εργαστήριο για φέτος, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο γεμάτο ουσιαστικές στιγμές και γόνιμο διάλογο. Το κλείσιμο και η αξιολόγηση κάθε εργαστηρίου είναι εξίσου σημαντικά με το περιεχόμενο της ίδιας της συνάντησης, καθώς δίνουν την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να αναστοχαστούν, να εκφράσουν συναισθήματα και να προτείνουν ιδέες για το μέλλον. Ακολουθούν οι δραστηριότητες που αξιοποιήθηκαν για το κλείσιμο και την αξιολόγηση των συναντήσεών μας.
Ξεκινήσαμε το εργαστήριο μας με τον Κύκλο των Ευχαριστιών. Στόχος της δράσης ήταν να ενισχύσουμε το αίσθημα σύνδεσης, να εκφράσουμε τη αναγνώριση και να τιμήσουμε τη διαδρομή που διανύσαμε όλη τη χρονιά, Καθισμένοι σε κύκλο, κάθε γονέας είχε την ευκαιρία να εκφράσει ένα “ευχαριστώ” – είτε προς την ομάδα συνολικά, είτε προς ένα συγκεκριμένο άτομο, για κάτι που εκτίμησε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των συναντήσεων. Τα λόγια που ακούστηκαν ήταν γεμάτα αλήθεια, ευαισθησία και συγκίνηση. Το “ευχαριστώ” συνοδευόταν από ένα συμβολικό αντικείμενο (ένα πούπουλο) που περνούσε από χέρι σε χέρι και λειτουργούσε σαν «σκυτάλη» του λόγου και σαν σύνδεσμος μεταξύ των συμμετεχόντων.
Ακολούθησε η δράση “Το κασελάκι, ο κάδος και το χαρτάκι”, όπου στους συμμετέχοντες μοιράστηκαν τρία χαρτάκια διαφορετικού χρώματος. Στο κάθε χαρτάκι έπρεπε να γράψουν κάτι. Συγκεκριμένα στο γαλάζιο έγραφαν κάτι που κρατούν από τα βιωματικά εργαστήρια, στο κίτρινο κάτι που θεωρούν ότι διαπίστωσαν μέσω των εργαστηρίων ότι είναι αρνητικό ως προς τη συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά και στο λευκό χαρτάκι κάτι που κρατούν ως θετική συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά τους. Όταν τα συμπλήρωσαν, ο κάθε συμμετέχων έριχνε στο κασελάκι το γαλάζιο χαρτάκι, στον κάδο το κίτρινο και το λευκό το κρατούσε για τον εαυτό του. Φυσικά τα χαρτάκια ήταν ανώνυμα. Στη συνέχεια διαβάστηκαν τα χαρτάκια που βρίσκονταν στο κασελάκι και στον κάδο. Σκοπός της δράσης ήταν να ξεκαθαρίσουν οι συμμετέχοντες τι κρατούν, τι αφήνουν και τι θέλουν να δουλέψουν περαιτέρω.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε μία από τις πιο διασκεδαστικές και ουσιαστικές δραστηριότητες “Το Βήμα της Εμπιστοσύνης”. Οι γονείς χωρίστηκαν σε ζευγάρια, με τον έναν να έχει δεμένα τα μάτια και τον άλλον να τον καθοδηγεί λεκτικά μέσα από έναν διάδρομο γεμάτο εμπόδια. Απαγορευόταν οποιαδήποτε φυσική επαφή, κάτι που ενίσχυσε την ανάγκη για καθαρή, σαφή επικοινωνία και, κυρίως, για εμπιστοσύνη. Με χιούμορ, συγκέντρωση και συνεργασία, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ξεπεράσουν εμπόδια, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Η δραστηριότητα ανέδειξε τη σημασία της λεκτικής καθοδήγησης, της υπομονής και της κινητικής ισορροπίας, ενώ παράλληλα πρόσφερε στιγμές γέλιου και ενδυνάμωσε τις μεταξύ τους σχέσεις.
Για να αποχαιρετήσουμε δημιουργικά τη φετινή σειρά βιωματικών εργαστηρίων με τους γονείς, ολοκληρώσαμε τη συνάντησή μας με μια συμβολική και καλλιτεχνική δραστηριότητα: “Η Πολύχρωμη Ανάμνηση“. Στο κέντρο του χώρου, ένας λευκός καμβάς περίμενε να γεμίσει χρώμα, σχήματα και συναισθήματα. Γύρω του, ακρυλικά χρώματα, διαθέσιμα σε όλους. Ο κάθε συμμετέχων πλησίαζε και πρόσθετε τη δική του πινελιά — ελεύθερα, χωρίς οδηγίες ή περιορισμούς, με όποιο χρώμα και τρόπο ένιωθε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα κοινό έργο τέχνης, μοναδικό όπως και η ομάδα που το δημιούργησε. Ένας ζωντανός καμβάς που αποτυπώνει τη συνεργασία, την ποικιλομορφία, την έκφραση και τη σύνδεση που χτίστηκε όλους αυτούς τους μήνες. Το έργο έχει τοποθετηθεί στον χώρο του σχολείου και τα παιδιά ξετρελάθηκαν μόλις άκουσαν ότι το ζωγράφισαν οι γονείς τους.
Με την ολοκλήρωση του κύκλου των μηνιαίων βιωματικών εργαστηρίων οι συμμετέχοντες πήραν το προσωπικό τους σημειωματάριο, όπου όλη τη χρονιά κατέγραφαν σκέψεις, συναισθήματα, στιγμές που τους άγγιξαν. Στο τέλος, μαζί με την τελευταία δραστηριότητα, τους προσφέραμε ένα φύλλο ανατροφοδότησης, ώστε να μας βοηθήσουν να αξιολογήσουμε τη διαδικασία, να διατηρήσουμε όσα λειτούργησαν καλά και να βελτιώσουμε όσα χρειάζονται εξέλιξη. Η συμμετοχή, η διάθεση, το άνοιγμα και η εμπιστοσύνη όλων ήταν αυτό που έδωσε νόημα και περιεχόμενο σε κάθε εργαστήριο. Φεύγουμε πλουσιότεροι και με την ελπίδα ότι αυτή η εμπειρία άφησε σπόρους που θα συνεχίσουν να ανθίζουν στην τάξη, στο σπίτι, στις σχέσεις μας.
