Παράξενος ήταν φέτος ο καιρός… Οι βροχές κράτησαν περισσότερο απ’ όσο περιμέναμε, ο ουρανός έμεινε συχνά μουντός και τα σημάδια της άνοιξης άργησαν να φανούν καθαρά. Όμως στην τάξη μας δεν περιμέναμε παθητικά. Κάναμε αυτό που είπε ο Οδυσσέας Ελύτης που είναι πολυαγαπημένος στο νηπιαγωγείο μας:
“Την άνοιξη, αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις.”
Αρχίσαμε να παρατηρούμε προσεκτικά τα δέντρα που έχουμε υιοθετήσει. Κάθε μικρό πράσινο φυλλαράκι που ξεπρόβαλε στα κλαδιά τους μάς γέμιζε χαρά. Ήταν το δικό μας σημάδι ότι η άνοιξη είναι καθ’ οδόν. Οι αλλαγές στη φύση έγιναν η πρώτη μας αφορμή να ασχοληθούμε με αυτή την υπέροχη εποχή.
Φυτέψαμε λουλούδια στις γλάστρες της τάξης μας. Τα παιδιά διάλεξαν χρώματα, είδη, σπόρους και με μεγάλη φροντίδα τα τοποθέτησαν στα χώματα. Από τότε δεν παραλείψαμε να τα ποτίζουμε, να τα παρατηρούμε, να τα θαυμάζουμε. Τα παράθυρά μας γέμισαν με ζωντάνια, με άρωμα και χρώμα. Η άνοιξη, τελικά, είχε αρχίσει να μπαίνει στην τάξη.
Και δεν σταματήσαμε εκεί. Δημιουργήσαμε όλοι μαζί μια ομαδική εργασία με τίτλο “Μια Ανοιξιάτικη Ημέρα”. Ο καθένας πρόσθεσε το δικό του στοιχείο, αυτό που ένιωθε ή φανταζόταν ότι ανήκει στην άνοιξη. Ήταν μια σύνθεση γεμάτη χρώματα, ήλιους, λουλούδια, ζωάκια, χαμόγελα, πεταλούδες και παιδιά που τρέχουν σε λιβάδια.
Ζωντανέψαμε και έναν αγαπημένο μύθο. Τον μύθο της Περσεφόνης. Τον διαβάσαμε, τον μελετήσαμε, τον συζητήσαμε και, φυσικά, τον δραματοποιήσαμε. Τα παιδιά μοίρασαν ρόλους, διάλεξαν ρούχα, έφτιαξαν στεφάνια με λουλούδια και μέσα σε λίγες ημέρες ετοίμασαν και έπαιξαν τον μύθο. Μέσα από αυτόν κατανοήσαμε βαθύτερα τις εναλλαγές των εποχών και το νόημα της άνοιξης ως εποχή επιστροφής, αναγέννησης και χαράς.
Η δημιουργία δεν σταμάτησε εκεί.
Φτιάξαμε το δικό μας Αλφαβητάρι της Άνοιξης. Για κάθε γράμμα της αλφαβήτας, ένα παιδί (ή και περισσότερα) σκεφτόταν μία λέξη που να του θυμίζει την άνοιξη. Από το Α μέχρι το Ω, το ταμπλό μας γέμισε με ανοιξιάτικες λέξεις – Άνοιξη, Βότανα, Γύρη, Δέντρο, και τόσες άλλες. Και μαζί με τις λέξεις, κάναμε και τις αντίστοιχες ζωγραφιές τους δίπλα στην κάθε μία για να διαβάζουμε και την εικόνα.
Κλείνοντας την ανοιξιάτικη αυτή διαδρομή, τα παιδιά φαντάστηκαν το δικό τους ιδανικό πάρκο την άνοιξη. Ένα μέρος γεμάτο παιχνίδι, ελευθερία, φίλους, λουλούδια και δέντρα. Ένα μέρος που ονόμασαν “Το Πάρκο των Ονείρων”. Όλοι μαζί, συνεργάστηκαν για να το δημιουργήσουν: με χαρτόνια, χρώματα, , ιδέες και φαντασία. Το αποτέλεσμα μάς άφησε όλους με ένα χαμόγελο – ήταν ακριβώς όπως το είχαμε ονειρευτεί. Φυσικά μαζί με την άνοιξη έρχονται και τα έντομα αλλά αυτά θα τα μελετήσουμε ένα ένα ξεχωριστά.
Μπορεί ο καιρός φέτος να ήταν απρόβλεπτος, αλλά εμείς αποδείξαμε πως η άνοιξη δεν είναι απλώς μια εποχή. Είναι διάθεση, είναι χρώμα, είναι συνεργασία και δημιουργία. Και στην τάξη μας, η άνοιξη ήρθε… γιατί την φτιάξαμε εμείς!