Τη Δευτέρα 7 Απριλίου πραγματοποιήθηκε το 4ο βιωματικό εργαστήριο με τους γονείς στο χώρο του νηπιαγωγείου.Το θέμα του εργαστηρίου ήταν η ενσυναίσθηση και τα προσωπικά όρια που θέτει ο καθένας μας. Η ικανότητα να κατανοούμε και να νιώθουμε τα συναισθήματα του άλλου δε σημαίνει ότι προσπαθούμε να τον διορθώσουμε ή να τον αλλάξουμε αλλά να τον ακούσουμε και να τον καταλάβουμε. Ταυτόχρονα το θέμα των προσωπικών ορίων επεκτάθηκε στα όρια που θέτουν οι γονείς στα παιδιά. Η καθιέρωση ορίων δεν αποτελεί “τιμωρία” αλλά θεμέλιο για την υγιή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών και τη διαμόρφωση μίας ισορροπημένης οικογενειακής ζωής. Οι γονείς, θέτοντας όρια, βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν υπευθυνότητα και σεβασμό για τον άλλον. Ξεκινήσαμε το εργαστήριο μας με τον “Κύκλο της Εμπιστοσύνης”, όπου κάποιος λέει μία πρόταση όπως: “Νιώθω ότι με ακούνε, όταν...“ και στη συνέχεια οι υπόλοιποι συμμετέχοντες,ολοκληρώνουν την πρόταση με τη δική τους οπτική.
Η επόμενη δράση που ακολούθησε ήταν “Το Ναι και το Όχι”, όπου σκοπός της ήταν να εξασκηθούμε να λέμε “ΝΑΙ” και “ΟΧΙ” στα παιδιά με σεβασμό και σαφήνεια. Οι συμμετέχοντες χωρίζονται σε ζευγάρια, όπου ο ένας παίζει το ρόλο του γονέα και ο άλλος του παιδιού, που ζητάει κάτι επίμονα. Ο γονιός απαντάει με ένα “ΝΑΙ” ή με ένα “ΟΧΙ” δίνοντας ξεκάθαρα επιχειρήματα, Στη συνέχεια οι ρόλοι αλλάζουν. Ακολούθησε συζήτηση, όπου ο καθένας εξέφρασε τι ένιωσε λέγοντας “ΝΑΙ” ή “ΟΧΙ” κι αν θεώρησε ότι η επιχειρηματολογία του ήταν σαφής.
Το βιωματικό μας εργαστήριο ολοκληρώθηκε, γράφοντας ο κάθε γονιός στο προσωπικό του τετράδιο μία λίστα με τα όρια, που θεωρεί ότι έχει πετύχει να θέσει στα παιδιά του. Για άλλη μια φορά περάσαμε υπέροχα και διαπιστώσαμε μέσα από τη συζήτηση πόσα κοινά βιώματα μπορεί να έχουμε.